Lubi stanowiska nasłonecznione, osłonięte od wiatru, o glebie żyznej, przepuszczalnej, lekkiej i wilgotnej. Z uwagi na to, że jest rośliną wybitnie ciepłolubną, w Polsce uprawia się go pod osłonami (do wzrostu potrzebuje temperatury nie niższej niż 20-30 st.C).
Bakłażana uprawia się z rozsady siejąc nasiona pod koniec lutego lub w marcu a przesadza do gruntu w połowie maja lub na początku czerwca. Kiełkowanie trwa ok 4 tyg więc wymagana jest cierpliwość. Ma delikatny system korzeniowy dlatego należy przesadzać go z rozsady bardzo ostrożnie. Należy do rodziny psiankowatych dlatego nie należy go sadzić na miejscu po innych psiankowatych – pomidorach, paprykach czy ziemniakach. Dobrze się udaje sadzony obok rzodkiewki, szpinaku, kalarepy i bazylii. Doskonały na grilla i do faszerowania. Owoce należy zbierać gdy skórka jest fioletowa, błyszcząca – przejrzałe, nie zerwane na czas owoce tracą swoje właściwości odżywcze i smak, a skórka nieapetycznie brunatnieje.
Bardzo ważne w uprawie jest utrzymanie odpowiedniej wilgotności podłoża –zwłaszcza w okresie zawiązywania owoców – nie może ona być jednak zbyt duża bo zbiorom może zagrozić szara pleśń i przędziorki. Przy uprawach prowadzonych w gruncie, gdzie jest rotacja powietrza (ale nie wiatr!) nie ma takiego zagrożenia.
Bakłażan jest niskokaloryczny. Zawiera dużo błonnika, a także sole mineralne: potas, wapń i magnez. Ma śladową zawartość witamin. Poprawia przemianę materii, obniża cholesterol dlatego polecany jest do tłustych mięs a także przy dietach detoksykacyjnych oraz leczeniu antybiotykami. Naukowcy wyodrębnili nasuninę –substancję, która ograniczę rozwój komórek rakowych, która to substancja znajduje się z skórce bakłażana.
Z uwagi na ciężkostrawność bakłażana należy uważać przy podawaniu go dzieciom, kobietom w ciąży i osobom z problemami przewodu pokarmowego.