Burak

Burak ćwikłowy lubi stanowiska nasłonecznione, dobrze rośnie na glebach przepuszczalnych, piaszczysto-gliniastych oraz próchniczych czarnoziemach. Przy uprawie buraka ćwikłowego należy sprawdzić pH gleby. Jeśli jest kwaśna dobrze jest ją odkwasić wapnem. Optymalne pH to 6-7,5. Burak dobrze znosi krótkotrwałe susze ale w fazie kiełkowania i formowania korzeni należy zwrócić uwagę na odpowiednią wilgotność podłoża. Nie należy buraka uprawiać po szpinaku ani innych warzywach korzeniowych. Nawozić glebę azotanem należy przed siewem ponieważ warzywa korzeniowe mają skłonność do kumulacji azotanów natomiast fosforem i potasem, na jesieni, przed orką.

Świeży sok z buraków jest zalecany dla osób z niedoborami żelaza. Korzenie buraka ćwikłowego zawierają między innymi sole wapnia, fosforu, magnez i żelazo oraz witaminy A, C, B1, B2, P i PP. Zawierają również naturalny barwnik betaninę wykorzystywany do barwienia produktów spożywczych przeznaczonych dla dzieci i dorosłych. Betanina oprócz tego, że jest używana w przemyśle spożywczym, jest doskonałym antyutleniaczem, wyłapuje wolne rodniki przeciwdziałając uszkodzeniom komórek, dlatego buraki dobrze jest wprowadzić do diety przy schorzeniach nowotworowych oraz aby podnieść ogólną odporność organizmu. Można je spożywać gotowane ale także przygotowując kwas buraczany, którego picie pozwala na skorzystanie ze wszystkich właściwości odżywczych buraka jako że przygotowuje się go bez obróbki termicznej, w której witaminy mogłyby zanikać. Przepis na sporządzenie kwasu buraczanego jest bardzo prosty – wystarczy ok. 2 kg buraków pokroić w plasterki, zalać ok. 2l wystudzonej przegotowanej wody oraz dodać przyprawy: kilka ząbków czosnku (można pokroić ale niekoniecznie), 2 łyżeczki soli kamiennej, 1-2 łyżeczki cukru, ziele angielskie. Niektórzy dodają także inne przyprawy aby poprawić smak –np. majeranek, liść laurowy czy pieprz. W niektórych przepisach na zakwas z buraków pojawia się także skórka od chleba ale pamiętajmy aby był to zawsze chleb razowy, pieczony na zakwasie. Skórka może jednak pleśnieć a wtedy nasz zakwas niestety będzie do wylania. Całość przygotowujemy koniecznie w szklanym lub kamiennym naczyniu, nie zamykając szczelnie –można przykryć gazą i zostawiamy na kilka dni w temperaturze pokojowej aby zaczął „pracować”. Trzeba obserwować czy nie pojawia się pleśń. Piana powstała na zakwasie jest naturalnym zjawiskiem –należy ją zbierać z powierzchni. Zazwyczaj po ok. 6-7 dniach zakwas jest gotowy do picia –należy go przecedzić i przelać do szklanych naczyń, w których można go przechowywać w lodówce. Niektórzy nie przecedzają całego płynu tylko pojedyncze porcje –polecane jest picie na czczo 1 szklanki takiego kwasu. Można go także dodać do barszczu dla poprawienia smaku. Kwas buraczany obniża ciśnienie krwi oraz redukuje stężenie złego cholesterolu we krwi. Dzięki tym właściwościom kwas buraczany zapobiega miażdżycy, a chorym pomaga w walce z objawami choroby, z kolei kwas mlekowy odpowiedzialny za kiszenie usprawnia pracę jelit.